I'd rather die, bitch.

Istota o charakterze niezwykle trudnym do zdefiniowania. Reprezentowała sobą pozornie prosty mechanizm działania, niekiedy niemożliwe do zrealizowania idee, piękne myśli, skryte za twardą fasadą zbudowaną z kłamstw i skłonności autodestrukcyjnych. Była w stanie niszczyć dosłownie wszystko, co stanęło na jej drodze, gdy wpadała w furię, a do tej było ją doprowadzić niezwykle łatwo. Każdy najdrobniejszy gest prowadził do przekroczenia stosownej granicy bezpieczeństwa, za którą prym wiódł chaos i szeroko pojęta agresja — słowna, fizyczna, niekiedy przybierająca postać prostej, zaufanej zemsty. W swoim nurcie myśli, niekiedy przybierającym formę szaleństwa, nie była w stanie odnaleźć samej siebie, stawała się przysłowiową kobietą, która sama nie miała pojęcia gdzie tkwi meritum sprawy.
Wiele rzeczy robiła bez racjonalnego motywu. Dla samego faktu, dla dokuczenia, dla udowodnienia samej sobie, że może to zrobić. Zawsze to ona pełniła zobowiązującą funkcję zdobywcy, ludzie nie mieli odwagi jej ranić, sama w naturze miała przypisane roznoszenie słodkiej krzywdy, zapakowanej w ozdobny papier, objętej lśniącą wstążką. Nigdy nie odnalazła granicy tego, co może zrobić, a to prowadziło ją do błądzenia na oślep. Do usilnego szukania momentu, w którym się podda, w którym zabraknie jej odwagi, a adrenalina w żyłach obróci się w zwykłą panikę, strach, chęć ucieczki. A odwagi natura jej nie poskąpiła. Ciekawość świata mieszała się z nieustanną chęcią poszukiwania wrażeń, niebezpieczeństwa, niekiedy skrajności.
Prezentowała sobą wszelkie nieszczęście, które wprost roztaczało wokół niej swoistą aurę zniszczenia i czystej, nieskrępowanej nienawiści. Doświadczenie życiowe, które śmiało można uznać za jej własne dzieło, do którego nikt nie przyłożył ręki, uczyniło z niej nieopisaną choleryczkę. Jednym z prostszych uczuć, które można było w niej wzbudzić, była bezapelacyjnie irytacja. O ile jej skłonność do żartów i poczucie  humoru istniało, było niezwykle wysublimowane i byle jaki śmiertelnik nie był w stanie znaleźć miejsca, w którym powinien się wycofać i przenieść konwersację na nowe tory. Niestety, była także istotą mściwą, żyjącą w przekonaniu, że zemstą może załatwić wszystkie konflikty na swoją korzyść. Niekiedy zupełnie nie okazywała złości, przybierała tradycyjną maskę, aby wbić nóż w plecy w najmniej spodziewanym momencie. Więcej — obrócić go sześć razy mieszając wnętrzności.
Zrobić ją na szaro bynajmniej nie było nigdy łatwo. Cechowała się nieufnością, która mogła uchodzić za wrodzoną. Była typem niedowiarka, który nie był w stanie uwierzyć w nic, czego nie zobaczył na własne oczy. Podchodziła z bardzo dużą rezerwą do słów ludzi, traktując ich uczucia jako chwilowe fanaberie, a relacje jako bezwartościowe, łatwe do przerwania nici, które pozornie zdawały się ich wiązać; Wbrew wszelkim pozorom, w genach miała zapisaną nieprzeciętną inteligencję i wnikliwy umysł, co czyniło ją bardzo chytrą osobą, o zmyśle strategicznym i umiejętności wyjścia z każdej sytuacji obronną ręką. Ilekroć pojawiała się w szkole, była to dla niej okazja do zdobycia pozytywnych ocen z nadnaturalną łatwością, przy minimalnym wkładzie własnym. Niezaprzeczalnie, miałaby szansę być prymuską, gdyby nie jej trująca osobowość i skłonność do niszczenia wszystkiego wokół siebie.
Cechowała ją rozdmuchana, wyolbrzymiona duma, która bardzo ograniczała typowo ludzkie reakcje czy humanitarne działania. Nie potrafiła przebaczać, a każdą, najdrobniejszą zniewagę uważała za niemożliwą do zniesienia. Czyniło to z niej dumną arogantkę, której lista osób do zniszczenia stale się powiększała, rysując obraz jej osoby jako kogoś, z kim nigdy nie chciałoby się zadrzeć; O dziwo, potrafiła być miła. Głównie dlatego, że była bardzo rozmowną osobą o niebanalnym zdaniu na każdy temat, indywidualistką o skomplikowanym światopoglądzie. Jako istota swarliwa, uwielbiała się kłócić i dyskutować. Swoistą satysfakcję przynosiło jej zamykanie ludziom ust, zabieranie konceptu, aby spuentować jej zaczepki. Lubowała się w udowadnianiu sobie, że ma całkowite, wieczyste prawo do traktowania ludzi jak istot z dolnej części proletariatu.