Rúrí Sigmardóttir

Jedną z najbardziej rzucających się w oczy cech dziewczyny, jest jej niezależność, umiłowanie do wolności. Jest typem wolnego strzelca, który najproduktywniej sprawuje się w pojedynkę, podleganie innym uważa za najsurowszą karę, a wszelkich zobowiązań unika jak ognia. Nakładanie na nią zakazów, to podcinanie jej skrzydeł. Odznacza się silną asertywnością i niepodległością, nie omieszka się wysłać do diabła jednostek, które będą próbować ją sobie podporządkować. Nie znosi pracy z innymi, czuję się wtedy zaszczuta i ograniczona przez obce umysły. Zmuszona do bycia posłuszną, najpewniej wykona wszystkie polecenia na opak, ot, dla zasady, dla pokazania własnej siły, dla udowodnienia samej sobie czegoś, czego najwyraźniej nie jest w stu procentach pewna.
Niezwykle łatwą ją zirytować. Nawet najmniejsza błahostka może wywołać u niej zgrzytanie zębów. To jedna z tych jednostek, która w chwilach odczuwania dyskomfortu, niezadowolenia bądź braku chęci po prostu odchodzi bez słowa. Wszelkie próby zatrzymania jej wiążą się z agresywnymi zachowaniami dziewczyny, napadami złości, atakami niekontrolowanego gniewu. Ruri jest niezwykle wybuchowa. Ma problemy z emocjami, jej nastroje zmieniają się częściej niż islandzka pogoda. Źle zrozumie czyjeś intencje, obrażona rozpocznie kłótnie; przez nieuwagę rozmaże część szkicu, zacznie rzucać ołówkami i wrzeszczeć. Ma skłonności do używania przemocy (co nie znaczy, że posiada jakiekolwiek umiejętności walki, wręcz przeciwnie). Znieważona, nie będzie zastanawiać się nad konsekwencjami, po prostu uderzy. Nie lubi przegrywać i nie potrafi tego robić, jakakolwiek porażka to dla niej cios w samo serce.
Nie znosi niesprawiedliwego traktowania i wywyższania. Jest zwolenniczką wzajemnej tolerancji i okazywania sobie względnego szacunku. Obrzydza ją przedmiotowe traktowanie, krótkowzroczność, czyli ograniczenia się jedynie do umiejętności dostrzeżenia czubka własnego nosa. Krew jej się gotuje, kiedy zmuszona jest do obcowania z typowym osobnikiem klasy wyższej i ich pakietem snobistycznych wad.
To znana wszystkim Zosia Samosia. Prawdopodobnie zginie, niżeli skorzysta z czyjejś pomocy. Nie zmienia to jednak faktu, że sama chętnie wyciąga do innych pomocną dłoń. Kiedy jesteś silny, twoim obowiązkiem jest dzielenie się tą siłą ze słabszymi. Oczywiście nie ma tu mowy o heroicznych czynach, całkowitym oddaniu czy Bóg wie co jeszcze.
Mimo szerokie wachlarzu wad, świadczących o lenistwie i gburowatości, Ruri jest pracowitą osobą! Angażuje się całą sobą w coś, co ją zainteresuje, co wzbudzi w niej ciekawość, co będzie czymś nowym. Nie znosi wykonywać prac, w jej mniemaniu, bezsensownych. Gdy naprawdę oddaje się sprawie, ukazuje się niezdrowy wręcz perfekcjonizm nastolatki (tak jak w przypadku swoich prac; wszelkie porażki karze; nie dopuszcza do siebie możliwości wykonania ani jednej krzywej linii), czasami chora fascynacja tematem. Działa jak zahipnotyzowana, dając z siebie dużo więcej niż sto procent.
Nie jest typowym aspołecznikiem, który unika tłumów jak ognia. Ba, nawet ceni sobie towarzystwo innych, w jakiś sposób ciekawych osób. Najlepiej odnajduje się w niewielkich grupach. Większa ilość ludzi osacza ją, ogranicza jej poczucie niezależności, które tak bardzo sobie ceni. Indywidualiści równie skrajni, co sama Sigmardóttir, będą mieli największe szanse na złapanie z nią wspólnego języka - każde z nich niechętne do zobowiązań, nawet nie pomyśli o tworzeniu więzów, ot, luźna znajomość, często z profitami.
Należy do grona szczęśliwców, którym matka natura nie oszczędziła odwagi. Bardzo chętnie angażuje się w niezbyt legalne przedsięwzięcia, która mają na celu podniesienie jej poziomu adrenaliny we krwi. Brzydko mówiąc, niebezpieczeństwo ją rajcuje. Jest ryzykantką z destrukcyjnymi skłonnościami, upodobaniem do ludzi ekscentrycznych i niebezpiecznych. Eksperymentuje i czerpie z młodości jak najwięcej. W rodzinnej Islandii wagarowała, uciekała z domu bądź urządzała nocne eskapady z pijanymi nastolatkami, którym udało się zdobyć kilka piw.
Zdarza jej się mamrotać coś pod nosem, przyjść do klasy w pluszowych kapciach, nie zmyć z twarzy nocnego kremu. Ma w sobie coś z tego szablonowego artysty, całą tę jego marzycielskość, siedzenie z głową w chmurach, dziwne porywy, odchyły.
Być może nie należy do najmilszych osób. Nie jest lukrową polewą, cukierkową posypką ani wisienką na torcie. Raczej solą na ranie, sokiem z grejpfruta w oku czy papryczką chili, którą przez przypadek się rozgryzło. Tutaj miał pojawić się tekst, który jednak przekonywałby do osoby Ruri? Nie. Masz dwa wyjścia: albo zaakceptujesz ją ze wszystkim wadami, albo znienawidzisz z całego serca tę arogancję, humorzastość, dziwaczność.