Sick Angel

Bliscy Ann określają go jako "kochanego aniołka" z dwoma palcami wyciągniętymi na znak pokoju i drugą dłonią skierowaną w stronę potrzebujących. Albinos od zawsze był pokojowy, miły, spokojny oraz serdeczny, a jego brat uwielbiał nazywać go perfekcyjną panią domu, ponieważ przy nim zawsze było porządnie i czysto, zawsze upiekł jakieś ciasto, zrobił herbatki, pomógł w lekcjach, skoczył po mleko do sklepu, a wracał najczęściej z kwiatkami uzbieranymi po drodze. Mimo wszystko, wiemy doskonale, że życie zawsze musi odcisnąć swoje okrutne piętno na każdym z nas i to nie jest żaden wyjątek. Można myśleć, że będąc na sielankowej Olandii, Ann nie miał do czynienia z żadnym złem tego świata, jednak nie zapominajmy, że jego dom był w Sztokholmie. Tam nabawił się nerwicy oraz wczesnej schizofrenii, a wśród jego znajomych zaczęło prosperować określenie "syndrom Ann", które opisywało agresywny stan Angeliego. Alvbris wtedy krzyczy, bije, miota się i łapie wszystko co ma pod ręką, a następnie rozrzuca po całym pomieszczeniu. Kiedyś cisnął w stronę swojego brata kubkiem z gorącą herbatą, lecz ten na szczęście uniknął zderzenia z naczyniem - Bogu dzięki. Babcia oraz brat Ann bardzo martwili się przed jego wyjazdem do Amanogawy, ponieważ obawiali się, że Ann nie będzie mógł sobie z tym stanem poradzić, ale młody Alvbris już nie jeden raz pokazał im swoją dojrzałość oraz odpowiedzialność. Mimo wszystko, babusia nie wie wszystkiego - bliźnięta mają swoją dużą i niepowtarzalną więź, a fakt, że Angeli bardzo podlega wpływom swojego buntowniczego, ale troskliwego brata... cóż, wyszło szydło z worka. Aniołek miał swój moment wyszumienia się, a co zostało, to zostało. Jego zmarszczone brwi, miłość do czerwonego wina, nieodpowiednie słowa oraz wulgarne zachowanie nie jest już rzadkością, och, ta rodzina to skarb.

Ann z wielkim szacunkiem odnosi się do swojej babci oraz tego, czego go nauczyła - rodzina Alvbris była rodziną artystów, jedni śpiewali, drudzy malowali, kolejni pisali, inni występowali w teatrze, a Angeli od małego szweda grał na fortepianie klasyczne "Dla Elizy", zaś na gitarze brzdękał skoczne piosenki przy ogniskach. Niestety gra na flecie oraz skrzypcach zatarła mu się nieco w pamięci, jednak od niedawna zaczął interesować się również malarstwem - w swoim pokoju w internacie trzyma pełno malunków kolorowych kwiatów, a na półce stoi pięknie uporządkowana kolekcja farb, które przysłał mu Alex. Jednak on nie skończył poszerzać swoich horyzontów - w szkole zapisał się na klub fotograficzny i sam przyznaje, że nowe zajęcie bardzo go pochłonęło.