Laurence White

Laurence jest dość specyficzną postacią, która działa według pewnego schematu. Nie należy do osób miłych, ba jest wręcz niemiły i bezczelny, chociaż ja bym to nazwał szczerością. O tak. Chłopak jest szczery do bólu i nie boi się wyrażać swojej opinii, która nie każdemu pasuje. Nienawidzi ludzi, dlatego odsuwa się od nich jak najdalej, co czasami bywa trudne. Powiedzmy, że jest aspołecznym człowiekiem, za którym uganiają się i kobiety, i mężczyźni. Mimo, iż Laurence jest bezpośredni we wszystkim, to i tak ma masę wielbicieli na tej ziemi. Przeszkadza mu to, gdyż w spokoju nie może sam nic zrobić, tylko użerać się z tak pospolitym gatunkiem ludzkim. Jak to w życiu bywa, oczywiście jest jedna osoba, z którą Lien lubi spędzać czas, jednakże póki co jest to jego przyjaciel z czasów, kiedy mieszkał jeszcze u ojca. Nie należy do pomocnych osób i w życiu nikomu nie pomoże, no chyba, że dostanie coś w zamian, lecz tu trzeba go tym zainteresować. Jego charakter ukształtował się poprzez samotnie wychowującego ojca i jego przyjaciela, przynajmniej tak w oczach Laurence wyglądał Min(?), kiedy ten był jeszcze młodziakiem. To jedyna osoba, która zainteresowała go swoim życiem, co nie zmienia faktu, że  i do niego odnosi się inaczej niż do innych. Nic z tych rzeczy. Laurence to nadal Laurence niezależnie od tego z kim, czy z czym rozmawia i przebywa. Nienawidzi lekcji, a raczej zamkniętej w jednym pomieszczeniu grupy ludzi, bo nauka przychodzi mu bardzo łatwo i nie sprawia trudności. Czuje się wtedy jak w klatce bez powietrza. Jak widać chłopak ma problemy z wyrażaniem uczuć, tak przynajmniej twierdzi kadra nauczycielska, on zaś uważa, że nie umie pokochać człowieka, bo ten gatunek go obrzydza. Skoro obrzydza go ludzki gatunek, to czy w takim razie brzydzi się sam siebie? Nope. Zdecydowanie nie. Dodatkowo nienawidzi, kiedy ktoś go dotyka. Tego chłopaka po prostu trzeba zrozumieć, bo prawdę mówiąc jest czarujący i uroczy. Bardzo często bywa, iż Lien drażni się z gatunkiem ludzki poprzez podrywanie każdej płci, a następnie tłumaczy to tym, iż po prostu był to jeden wielki żart, ale kto by to tam wiedział. Powiedzmy, iż ten uczniaczek powoli staje się milszy i bardziej akceptuje świat.
Podsumowując. White od zawsze miał problemy z wyrażaniem uczuć i porozumieniem się w każdym kontekście tego słowa. Za nim został przewodniczącym klasy, siedział w ostatniej ławce niezauważany przez nikogo, gdy doszło do wybrania przewodniczącego, klasa w jakiś dziwny sposób zgłosiła jego kandydaturę, nie spodziewali się tylko, że Pan White dość szybko zacznie zmieniać swój stosunek do świata i osób go otaczających. Jego charakter nadal się przekształca.