White hidden fire

Edgar jest ogólnie ciężkim człowiekiem. Niby jest bardzo fajny i ma dużą charyzmę, ale z drugiej strony to wredna z niego istota. Zachowuje się też trochę jak szczeniak. Lata lecą, a on dalej chce mieć domek na drzewie i obiadki od mamusi.
Dzięki swojej charyzmie ciągnie do siebie ludzi, jednak trzeba być silnym psychicznie żeby z nim wytrzymać na jakiś dłuższy czas. Może dlatego nie ma przyjaciół na całe lata czy życie. Chłopak jest bardzo szczerym człowiekiem. Woli powiedzieć najgorszą prawdę, aniżeli kłamać, żeby komuś się przypodobać. Dlatego normalnym u niego jest, że może skrytykować czyjś ubiór, wygląd, zachowanie w każdym momencie. Jak mu coś nie pasuje, to od razu o tym powie. Jest też bardzo stanowczy i nie zmienia szybko zdania, chyba, że ktoś ma logiczne argumenty. Z nikim nie bawi się w kotka i myszkę czy w lanie wody. Dla niego zawsze jest albo tak, albo spierdalaj.
Niektórzy jego szczerość uważają za bycie wrednym, więc taka krąży o nim opinia po szkole. Tak naprawdę to ma na to bardzo wywalone. Wie jaki jest i nie będzie się kłócił z innymi o to, że robią mu plecy.
Kolejną jego złą cechą jest to, że jest wielkim cynikiem. Nie uznaje wszelkich wartości, bo dobrze wie, że są to tylko słowa rzucane na wiatr. Potrafi kpić z wielu rzeczy, a szczególnie z wiary w jakiegokolwiek boga. W sumie to wychodzi z niego czasami taka trochę zrzędliwa babcia, której nie pasuje to, że ubrałeś czerwoną koszulkę, a nie czarną, bo ona nie lubi czerwonego.
Jego podstawową zaletą jest to, że zawsze umie dogadać się z ludźmi. Chociażby wpadł nagle w nie swoje towarzystwo to i tak będzie umiał rozpocząć jakiś temat i go ciągnąć. Wyjątkiem jest jak, jego rozmówcy są debilami i nie potrafią powiedzieć więcej niż aha lub okej. Cisza jest dla niego czymś nienormalnym i, o życie, próbuje coś zrobić, żeby nie było takiej sytuacji, że siedzi sobie w pubie z ludźmi i tylko piją piwo w milczeniu.
Gdzieś tam, pod przykrywką zimnego skurwysyna ma, dobre serce dla najbliższych mu osób. W potrzebie wysłucha i pomoże, jednak nie można od niego oczekiwać, że powie coś pokrzepiającego. Poklepie po ramieniu i wypowie tylko słowa „No, chujowo”.