Ito Asaya

Urodził się jako pierwszy i jedyny syn państwa Ito w Kobe, siódmego stycznia, na samym początku przepełnionych heroiną i kłopotami gospodarczymi Japonii lat dziewięćdziesiątych. Pomimo kryzysu wiódł wraz z rodzicami całkiem dostatnie życie. Był skory do nauki, z niecierpliwością czekał na dzień, w którym jego matka miała zaprowadzić go pod bramę szkoły, ucałować w czoło i ze łzami w oczach życzyć powodzenia. Los, cholerny złośliwiec, nie chciał pomóc małemu chłopcu w spełnieniu marzeń, odbierając mu rodziców w jeden z najpodlejszych sposobów - w 1995 roku w Kobe miało miejsce silne trzęsienie ziemi z katastrofalnymi skutkami, zginęło wiele osób, w tym matka i ojciec Asayi, świętowali wtedy rocznicę ślubu, ich randka przedłużyła się aż do rana. Wracali do domu, kiedy trzęsienie się rozpoczęło. Zginęli przygnieceni gruzami murów jednego z wiaduktów.
Trafił pod opiekę ciotki, która na stałe mieszkała w Niemczech. W wieku pięciu lat opuścił ojczyznę, całkiem sam, zmuszony do życia w zupełnie odmiennej kulturze. ego mózg nie potrafił przyjąć do wiadomości, że "mamusia i tatuś są teraz w innym miejscu i nie będą się już widywać". Z biegiem czasu pojmował i akceptował fakty. Czasami tęsknił, jednak nigdy nie płakał. Szybko poradził sobie z nauką nowego języka, okazało się, że ma lingwistyczne zdolności. Został wysłany do szkoły międzynarodowej, gdzie lekcje odbywały się głównie w języku angielskim. Po szkole miał czas na szlifowanie niemieckiego, natomiast w domu pilnie przyswajał nowe znaki kanji. Lubił naukę, choć niespecjalnie przykładał się do zbodywania dobrych ocen, ot, uważał je za niepotrzebne. Ukończył szkołę bez rewelacji na dyplomie.
Nie miał pomysłu na przyszłość, nie był jedyny. Spontacznie posanowił wrócić do rodzinnej Japonii. Do Amanogawy trafił absolutnie przypadkowo. Dowiedział się, że to dobre miejsce dla ludzi, którzy chcą zacząć od nowa. Zabrał wszystkie oszczędności, które przez całe życie chomikował, pożegnał ciotkę, która zapewniła go, że zawsze może liczyć na jej finansową pomoc i wyjechał.
Posługiwał się biegle trzema językami, więc nie uważał, by znalezienie pracy stanowiło dla niego problem. No to się pomylił. Był wybredny, żadna z biurkowych posad go nie interesowała. Zajął się tłumaczeniem tekstów w języku niemieckim dla firm, osób prywatnych itd. Był całkowicie niezależny, wolny strzelec, pracował, kiedy tylko chciał, dopóki terminy nie przycisnęły go do muru. Ilość wolnego czasu, którą posiadał, przytłaczała go. Zatrudnił się w warsztacie samochodowym. Nie miał umiejętności, gdyż nieszczególnie interesowała go motoryzacja, jednak okazało się, że, jak i do języków, ma smykałkę do aut. Szybko się uczył, był solidny, co cieszyło z początku sceptycznego pracodawcę.
Pracuje na etacie w warsztacie samochodowym, jest freelancerem-tłumaczem.