Park

Gdy tylko facet złapał go mocno zaklął pod nosem i mruknął niezadowolony. Spojrzał na nich z lekkim przestrachem. Cóż każdy ból jest taki sam - pocieszył się w myślach wiedząc, że zaraz oberwie. Jęknął czując pierwszy cios. Zgiął się w pół i wydał kolejny dźwięk, czując kolejny cios. Gdyby ich nie było aż trzech to by im oddał, ale wiedział, że szans na obronę nie miał. Zdecydował dać się pobić, aby się znudzili. Chyba nie ma żadnej przyjemności z bicia kłody prawda?
Cofnął się pod wpływem uderzeń, pośliznął się i upadł. Krzyknął głucho i skulił się na PANCERNIKA! Najlepszy sposób dla ciot - kolega mówił, że działa, gdy jest się bitym przez dresów. Uśmiechnął się, ale zaraz znowu oberwał. Wyciągnął drżącą dłoń w stronę rozmywającej się nogi i pociągnął za nią, aby facet oberwał.
- LUDZIE! POMOCY! PALI SIĘ KURWA! - krzyknął na jednym wdech czując, że śnieg wpadł mu do ust.
Spróbował się podnieść ledwo coś widząc. Zaczął kaszleć od tych ciosów.

Zbliżał się wieczór, kiedy to z warsztatu "Ribeiro & Company" powoli wyjechało czarne Ducati Streetfighter. Niezła maszyna, choć zdecydowanie nie dla początkujących. Żeby ją prowadzić potrzeba nie tylko umiejętności, ale i odpowiednich upodobań, niewielu ludziom ten motocykl przypadnie do gustu. Warto też nadmienić, że nasz "książę ciemności" (jak bywał określany przez różne czasopisma) nie lubi się nudzić. Dopiero gdy poczuje ten mocny chwyt, kiedy zbiornik zostanie ściśnięty kolanami i w końcu w głębokim złożeniu wejdziemy w zakręt... Właśnie wtedy poznamy jego prawdziwie królewskie oblicze! A przynajmniej takowe przeświadczenie wyrobił sobie właściciel motocykla, który za owe ducati zapłacił niemało, bo niemal całe roczne wynagrodzenie. Wbrew pozorom był to świetny wybór, dzięki któremu teraz nasz bohater mógł przeszywać ulice Kinzoku niczym błyskawica nocne niebo.
Smolista maszyna, kombinezon w tej samej barwie oraz równie ciemny kask sprawiały, że wyglądał niemal jak jakaś postać z miejskich legend - Ae uśmiechnął się na samą myśl o tym. "Jeszcze kiedyś będziecie piszczeć na mój widok, widok mrocznego jeźdźca z waszych koszmarów! Muahaah!" - zaśmiał się ironicznie w duchu i przyspieszył nieznacznie.
Jak zwykle, po drodze z pracy, mijał park. Tym razem jednak coś, a raczej ktoś, czy też kilku ktosiów przykuło jego uwagę na tyle, że postanowił zjechać z dotychczasowej trasy i pozatruwać im życie swoją osobą.
Zatrzymał się nie więcej niż 2 metry za plecami, jak się okazało - trzech osiłków. Zszedł ze swojej czarnej mamby i podniósł szybkę kasku, by Ci przemili ludzie mogli w pełni zrozumieć jego słowa.
-Cześć, chłopaki. - parsknął kpiąco szybko analizując sytuacje w jakiej znalazł się na własne życzenie. Zlustrował wzrokiem przeciwników oraz dość niemrawą ofiarę. "Mam nadzieję, że będzie w stanie szybko ruszyć dupę, bo co jak co, ale wolałbym żeby moje cudeńko (czyt. motocykl) nie ucierpiało."